Wesak
23 maja, czwartek
Vesak upamiętnia trzy kluczowe momenty w życiu Buddy:
Narodziny Buddy. Uważa się, że Siddhartha Gautama, przyszły Budda, urodził się w ogrodzie Lumbini (we współczesnym Nepalu) około 563 roku p.n.e. Legenda głosi, że urodził się pod drzewem sal i od razu zrobił siedem kroków, po czym oznajmił, że jego przeznaczeniem jest osiągnięcie oświecenia.
Oświecenie (Bodhi). Budda osiągnął oświecenie pod drzewem Bodhi w Bodh Gaya w wieku 35 lat. Po wielu latach ascezy i poszukiwań duchowych zdał sobie sprawę, że droga do wyzwolenia od cierpienia wiedzie w podążaniu Drogą Środka, która obejmuje umiar i wewnętrzną kontemplację.
Parinirwana (ostateczne wyzwolenie). Budda zmarł w wieku 80 lat w mieście Kushinagar, osiągając stan parinirwany – ostateczne wyjście z kręgu samsary (odrodzenie) i całkowite wyzwolenie od wszelkiego cierpienia.
Te trzy wydarzenia miały miejsce podczas pełni księżyca miesiąca Vaisakha (kwiecień-maj) według kalendarza księżycowego. Dlatego też dzień obchodów Vesaka zawsze przypada na pełnię księżyca i w różnych krajach obchodzony jest inaczej, w zależności od lokalnych tradycji i religii. W niektórych krajach święto to obchodzone jest jako święto państwowe.
Tradycje i rytuały Vesaka:
Jednym z głównych aspektów święta jest odwiedzanie świątyń buddyjskich, gdzie wierzący gromadzą się, aby się modlić, medytować i uczestniczyć w rytuałach.
W niektórych krajach, szczególnie w Azji Południowo-Wschodniej, odprawiany jest rytuał mycia posągu małego Buddy. Rytuał ten symbolizuje oczyszczenie umysłu i serca z negatywności, a także przypomnienie o potrzebie wewnętrznego oczyszczenia i duchowego wzrostu. Woda symbolizuje czystość, a sam rytuał symbolizuje pragnienie duchowego oświecenia.
Wiele buddyjskich świątyń i klasztorów ozdobionych jest kwiatami, girlandami i jasnymi światłami. Wieczorem odbywają się piękne ceremonie zapalenia świec i lamp oliwnych, które symbolizują światło oświecenia rzucone przez Buddę na ludzkość. Światła są metaforą mądrości, która rozprasza ciemność niewiedzy.
Wielbiciele przynoszą do świątyń różnorodne ofiary, takie jak kwiaty, kadzidła, żywność i inne niezbędne przedmioty dla mnichów. Ofiary te symbolizują wdzięczność Buddzie i wyraz pragnienia podążania za jego naukami. Ofiary przypominają nam również o przemijaniu życia: kwiaty więdną, kadzidła palą się, a świece topnieją, wskazując na przemijającą naturę wszystkich rzeczy.
Jedną z ważnych tradycji Vesaka jest okazywanie współczucia i miłosierdzia. W tym dniu buddyści starają się pomagać potrzebującym, rozdawać żywność biednym i uwalniać zwierzęta z niewoli (np. Wypuszczając ptaki i ryby). Symbolizuje to pragnienie uwolnienia wszystkich żywych istot od cierpienia.
Wypuszczanie zwierząt. Praktyka ta ma również znaczenie symboliczne: wypuszczanie na wolność ptaków, ryb i innych zwierząt oznacza wyzwolenie od cierpienia i przywiązania, co jest centralną ideą buddyzmu.
Vesak to nie tylko święto religijne, ale także czas głębokiej refleksji, życzliwości i dążenia do rozwoju duchowego.