Dębowy dzień jabłkowy
29 maja, czwartek
Pochodzenie i historia
Dzień Dębowej Galasówki został po raz pierwszy obchodzony w 1660 roku, po restauracji monarchii w Anglii. W 1651 roku, po przegranej w bitwie pod Worcester, król Karol II uciekł przed siłami parlamentarnymi i ukrył się w dębie w posiadłości Boscobel House w hrabstwie Shropshire. Drzewo to stało się później znane jako "Royal Oak" (Królewski Dąb). Gdy Karol II powrócił do Anglii i 29 maja 1660 roku objął tron, dzień ten ogłoszono świętem narodowym dla upamiętnienia jego ocalenia i przywrócenia monarchii.
Tradycje i obchody
Dzień Dębowej Galasówki był niegdyś szeroko obchodzony w całej Anglii, choć jego popularność z biegiem lat zmalała. Do tradycyjnych zwyczajów należało:
- Noszenie liści dębu lub dębowych galasówek (oak apples) — niewielkich narośli powstających na dębach jako reakcja na niektóre owady. Był to symbol lojalności wobec króla.
- Dekorowanie domów, kościołów i budynków publicznych gałęziami dębu.
- Organizowanie parad, festynów ludowych i występów z tradycyjną muzyką.
- W niektórych regionach osoby, które nie nosiły symbolu dębu, mogły zostać symbolicznie ukarane — np. uszczypnięciem lub uderzeniem pokrzywą.
Zmiana statusu święta
Dzień Dębowej Galasówki był kiedyś oficjalnym świętem państwowym w Anglii, jednak w 1859 roku parlament brytyjski uchylił jego status. Mimo to niektóre lokalne społeczności do dziś kultywują to święto, szczególnie w regionach takich jak Worcestershire i Kornwalia.
Znaczenie kulturowe
Dzień Dębowej Galasówki to nie tylko święto historyczne, ale także symbol odporności, lojalności i tożsamości narodowej. Sam dąb od dawna uważany jest w kulturze angielskiej za symbol siły i ochrony.