Purim
13 - 14 marca, czwartek – piątek
Historia Purim
Wydarzenia towarzyszące temu świętu opisane są w Księdze Estery, jednej z ksiąg Biblii hebrajskiej. Fabuła opowiada o podstępnym doradcy perskiego króla Aswerusa imieniem Haman, który planował eksterminację Żydów zamieszkujących imperium perskie. Haman przekonał króla do podpisania dekretu zezwalającego na zagładę wszystkich Żydów. Jednak żydowska królowa Estera (Estera), która została żoną Achaszwerosza i zyskała przychylność króla, a także jej wuj Mordechaj, zdołali zapobiec katastrofie. Król unieważnił dekret, a Żydom pozwolono się bronić, co doprowadziło do ich zbawienia.
Nazwa „Purim” (od słowa „pur”, co oznacza „los”) wiąże się z faktem, że Haman rzucał losy, aby wyznaczyć dzień zagłady Żydów.
Tradycje święta Purim
Purim obchodzony jest za pomocą specjalnych rytuałów i zwyczajów, których celem jest stworzenie atmosfery zabawy i radości.
Czytanie Megilli (Księgi Estery). Jednym z głównych rytuałów jest czytanie w synagodze księgi Estery (zwanej Megillat Esther). Tekst Megillah mówi o zbawieniu Żydów. Za każdym razem, gdy w tekście pojawia się imię Hamana, obecni hałasują i hałasują, aby „wymazać” jego imię.
Świąteczne posiłki i smakołyki. Purim uważany jest za święto zabawy i przyjemności, dlatego ważnym jego elementem jest uroczysty posiłek składający się z wina, jedzenia i słodyczy. Jednym z symbolicznych przysmaków są „amańskie ozny”, czyli hamantaschen – trójkątne ciasteczka z nadzieniem makowym lub owocowym, które symbolizują uszy Hamana.
Przesyłki do znajomych i pomoc potrzebującym. W święto Purim zwyczajowo obdarowuje się siebie nawzajem smakołykami – mishloach manot – i wysyła przyjaciołom kosze z jedzeniem i słodyczami. Istnieje także zwyczaj dawania jałmużny ubogim, aby każdy mógł godnie obchodzić święto.
Przebieranki i karnawały. Purim to dzień kostiumów i karnawału. Ludzie, zwłaszcza dzieci, ubierają się w fantazyjne stroje, które symbolizują przezwyciężenie smutku i groźby zabawy. W wielu miastach zamieszkałych przez Żydów odbywają się karnawały i świąteczne procesje w Purim.
Zabawa i zakaz smutku. Purim nazywany jest „dniem radości”, kiedy nie wolno się smucić. To czas zabaw, żartów i śmiesznych występów. W niektórych zborach organizowane są specjalne produkcje komediowe i przedstawienia, które w zabawnej, teatralnej formie odtwarzają historie z Księgi Estery.