Dzień Nakby
15 maja, czwartek
Kontekst historyczny
Nakba, czyli „katastrofa”, nastąpiła w wyniku wydarzeń towarzyszących wojnie arabsko-izraelskiej w 1948 roku. W tym czasie około 750 000 Palestyńczyków zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów w wyniku przemocy, działań wojennych i przymusowych deportacji, a ich społeczności zostały zniszczone lub ponownie zaludnione.
W 1947 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło uchwałę nr 181, w której zaproponowano podział Palestyny na dwa państwa – żydowskie i arabskie. Decyzję tę odrzuciły kraje arabskie. Po ogłoszeniu przez Izrael niepodległości 14 maja 1948 r. wybuchła wojna, podczas której wielu Palestyńczyków zostało zmuszonych do wygnania. Zniszczono ponad 400 wiosek, a pozostali Palestyńczycy doświadczyli dyskryminacji prawnej i społecznej.
Jak obchodzony jest Dzień Nakby?
Marsze i demonstracje. W Palestynie i w krajach o dużej liczbie uchodźców palestyńskich organizowane są masowe marsze, demonstracje i wiece. Uczestnicy noszą klucze i symboliczne karty, symbolizujące utracone domy i nadzieję na powrót.
Minuty ciszy i odczytanie nazwisk. W niektórych miejscach upamiętniane są minuty ciszy i odczytywane są nazwy zniszczonych wsi.
Wydarzenia kulturalne. W miastach odbywają się wystawy poświęcone Nakbie, pokazy filmów dokumentalnych i przedstawienia teatralne. Organizowane są wykłady i dyskusje na temat historii Palestyny i obecnej sytuacji.
Wzywa do solidarności. Dzień Nakby ma na celu zwrócenie międzynarodowej uwagi na kwestię palestyńską i warunki życia uchodźców.
W szkołach i na uniwersytetach. Prowadzone są programy edukacyjne, które mają pomóc młodszym pokoleniom zrozumieć znaczenie Nakby i jej konsekwencje.